Zo’n twee en een halfjaar geleden vertelde Frank van Gorp – samen met zijn moeder Marja van Gorp – in het HelvoirThuis zijn verhaal over zijn cocaïneverslaving en de weg die hij heeft moeten gaan om uit te komen waar hij nu is. Dat leidde in Helvoirt tot het ontstaan van HerstelVoirt, een groep Helvoirtenaren die openheid wil creëren rondom middelengebruik. In Blikveld deed Frank zijn verhaal, samen met zijn moeder, met als doel onder meer om de openheid rond de verslavingsproblematiek te bevorderen en om inzicht te geven in hoe subtiel de signalen soms zijn die wijzen op verslavingsproblemen. Op 13 oktober wordt in het HelvoirThuis opnieuw een bijeenkomst gehouden over deze problematiek.
Frank – en hij uiteraard niet alleen – ziet verslaving als een ziekte. Hij vergelijkt het met suikerziekte: als die patiënten zich niet goed voelen wordt ‘gegrepen’ naar extra suikertoevoer. Als een verslaafde zich niet goed voelt grijpt hij naar drugs om zich weer happy te voelen, om weer op de been te blijven. Verslaafd worden kan iedereen overkomen. Het kan bij toeval ontstaan. Zoals bij Frank die via cafébezoek en bijwonen van festivals en feesten de verslaving er langzaam ingeslopen is. Moeilijk traceerbaar, ook voor zijn ouders, is het moment dat het ‘ene keertje’ omslaat in verslaving. Het ging immers goed op school en op de club. Ook al bestond er een soort gevoel van ‘er is iets niet helemaal goed met Frank’, maar precies wat was niet te duiden. Dat verslaving ‘stiekem’ begint heeft alles te maken met schaamte: je weet dat het niet klopt, maar je wil je eigen negatieve zelfbeeld verhelpen met drugs.
In het audiofragment hieronder kunt u horen welke weg Frank heeft moeten bewandelen om van zijn verslaving af te raken en hoe hard hij er ook nu nog aan moet trekken om het traject van zijn verslaving af te leggen. Nog steeds bezoekt hij bijeenkomsten om ‘af te kicken’ van zijn verslavingsverleden.
Presentatie: Peter Corvers en Berry van de Water.
Techniek: Ludo Servais
