Zondag 4 mei vond de jaarlijkse herdenking in Nationaal Monument Kamp Vught plaats. Hier werd met name stilgestaan bij de 750 gevangenen die het kamp niet overleefden en diegenen die werden vermoord in de concentratiekampen waarnaar ze vanuit Vught op transport werden gezet.
Directeur Jeroen van den Eijnde sprak over het belang van het herinneringscentrum. “Kamp Vught heeft een boodschap voor iedereen. Wat je ook denkt of vindt. Hoe je ook in deze wereld staat. En in onze wereld van vandaag lopen de meningen over een veelheid van thema’s steeds sterker uiteen. Steeds vaker staan we niet meer naast elkaar, maar tegenover elkaar. Ons herinneringscentrum kan een constructieve kracht zijn, die stimuleert tot openheid en dialoog. En duidelijk maakt waarom herdenken juist ook nadenken moet zijn. Het gaat erom je open te stellen en niet bij voorbaat te veroordelen. Wij zijn er niet om pasklare antwoorden te geven. Die antwoorden moet je zelf vinden. Door na te denken.”
Lees verder onder de video
Zanger en dichter Huub van der Lubbe vertelde het verhaal van de opa van zijn vrouw, Willy la Croix, die als verzetsman gevangen zat in Vught en later in Sachsenhausen overleed. “Nu ben ik hier op deze 4e mei om allen te herdenken voor wie de bevrijding te laat kwam. En om nog maar eens ten overvloede te laten horen dat mensen elkaar geen oorlogen moeten aan doen. Hier niet, nergens niet.” Naast de toespraak las hij een gedicht voor en zong hij twee liederen.
Verregaande gevolgen
Toneelschrijver Peer Wittenbols had een opa en tante in Kamp Vught zitten. Ook zijn opa overleed in Sachsenhausen. Zijn tante overleefde ternauwernood Ravensbrück. “Extra navrant aan deze familiegeschiedenis is dat mijn grootvader én zijn oudste dochter An werden opgepakt als represaillemaatregel voor een verzetsdaad van mijn ome Jan. Zijn goedbedoelde actie had verregaande gevolgen voor alle leden van het gezin. Iets wat Jan pas ontdekte toen hij, na lang ondergedoken te hebben gezeten, weer thuiskwam. Het schuldgevoel hierover is hem tot aan zijn dood blijven achtervolgen. Zo erg zelfs dat hij in zijn laatste dagen al zijn broers en zussen nog om vergeving is gaan vragen.
Verder was er een spoken word-bijdrage van Corinne Heyrman en vertelden drie mensen uit het publiek waarom ze bij de herdenking aanwezig waren. De herdenking werd afgesloten met het memorandum, twee minuten stilte en de kranslegging. Afsluitend ging het defilé naar het crematorium, waar de aanwezigen een bordje met naam en portret van een van de gevangenen konden plaatsen.
De toespraken zijn terug te lezen op de website van NM Kamp Vught.
