Wat een geheimzinnigheid als er een lintje aangevraagd wordt. Dan glimt onze burgemeester als hij de decorandi naar voren roept en vraagt met welke smoes ze binnen zijn gehaald in het gemeentehuis. In een onlangs gehouden interview met NOVO3 noemde hij dit een van zijn mooiste taken. Ook nu weer mocht hij 8 inwoners blij maken met een onderscheiding. Aan het eind van de ceremonie wordt standaard het glas geheven en het volkslied gezongen. Maar toen hij deze inleidende woorden sprak om aan de apotheose te beginnen verscheen opeens de commissaris van de Koning, mevrouw Adema. Daar had hij – gezien zijn gezichtsuitdrukking – niet op gerekend. Wat onwennig zei hij: ”Hier klopt iets niet”.
Vervolgens nam hij plaats in de stoel van de decorandi en nam onze Commissaris van de Koning plaats achter het katheder. Zij begon haar speech met de woorden dat zij bij hoge uitzondering naar een burgemeester toekomt. In de omschrijving van het burgemeesterschap gaf zij aan dat het niet alleen bestaat uit het doorknippen van lintjes, maar dat hij een boegbeeld is voor zijn/haar inwoners. En het burgemeesterschap is een roeping aldus de Commissaris van de Koning.
Zij kenschetste de burgemeester als een zeer innemend persoon die rust heeft gebracht bij zijn aanstelling 15 jaar geleden. Daarnaast strijdt hij voor de veiligheid van zijn inwoners en dat heeft hij onder andere bereikt door het lobbyen in Den Haag over het verkrijgen van een rechtbank binnen de EBI. Daarnaast heeft hij het voor elkaar gekregen dat het spoor ondertunneld wordt in Vught. Ook internationaal heeft hij Vught op de kaart gezet met DePetrus. Daarnaast riep Elsevier weekblad Vught uit als eerste woongemeente. “Hij stimuleert mensen en laat zich niet zo snel met een kluitje het riet insturen”, aldus de Commissaris van de Koning.
Ook schetste zij zijn nevenfuncties. Overal heeft hij een maatschappelijke betekenis in die functies.
Kortom de kern is een grootse inzet voor de samenleving.
Zij besloot haar toespraak dat het de Koning behaagd heeft hem te benoemen tot Ridder in de orde van Oranje Nassau.
In zijn dankwoord wist hij niet zo goed wat hij moest zeggen. Hij voelde zich buitengewoon trots. Hij dankte vooral zijn eega en kinderen want zonder hun steun had hij dit mooie ambt niet uit kunnen oefenen. En tenslotte vreesde hij dat zijn kinderen hem nu ridder Ivanhoe zullen noemen.
