Marie
Vraagt u zich dat wel eens af: wat is er nog echt?
Ik doe dat vaak wel. Sinds ik op de radio hoorde dat er weer Abba-concerten zijn, heb ik het heel erg. De Abba-leden, inmiddels een dagje ouder, treden niet zelf op, maar de fans krijgen avatars van dit zangclubje te zien. Nep dus.
Ik zag een influencer, ook al zoiets, met opgespoten lippen. Ik dacht direct aan een goudvis die langs de wand van de vissenkom lebbert. Alweer nep. Je moet in de huidige tijd trouwens ook geen ‘nep’ meer zeggen, maar fake. Ook dat vind ik nep. Spreek je ‘Moerstaal’, denk ik dan.
Ik kwam een bekende tegen die ik al een tijd niet had gezien. Ik vroeg dus hoe het ermee ging. ‘Ik ben niet helemaal meer echt’, was het antwoord. Prothese moeten laten zetten. Dan is nep ineens weer een zegen. Dat kan ook. Ik worstel met echt en ik worstel met fake. Neem nou het verschijnsel fakenieuws. Rusland is daar bijvoorbeeld goed in. De oorlog met Oekraïne woedt door. Daar wordt dan fakenieuws over verspreid, opdat Poetin’s onderdanen geloven dat er gewonnen wordt. Intussen vallen er doden, worden jongetjes van 21 krijgsgevangen gemaakt omdat zij, gehoorzaam aan de grote leider, iemand dood schoten. Intussen lijden in Afrika mensen honger, sterft hun vee omdat graan Oekraïne niet uit kan. Westerse leiders sturen wapens en praten met meel in de mond over solidariteit. De solidariteit komt zoals gewoonlijk van onderop. Vluchtelingen opvangen in je huis, de voedselbanken voorzien van eten, overtollige kleding doneren. Echte solidariteit.
Dit lijkt een moppercolumn, maar is dat echt niet.
Vandaag kreeg ik een zelfgeteelde krop sla cadeau. Met slak en al. Echt dus.
