Ligt het aan mij of is de kleine Albert Heijn de kleine Albert Heijn niet meer? Ongemerkt mijd ik de laatste tijd steeds vaker deze sympathieke AH-winkel aan de Stationsstraat in Vught. Terwijl ik er niet eens zo heel lang geleden bijna dagelijks was te vinden. Om gratis koffie te drinken, een handvol drop te snaaien, stukjes kaas te jatten, een krant te lezen als ik toch verder niets om handen had en, oh ja, boodschappen te doen. Het was er altijd schoon en opgeruimd, de schappen waren goed gevuld en de caissières kende ik op een gegeven moment van gezicht en naam. Kortom, ik maakte het gangetje naar de Stationsstraat altijd met opgewekt gemoed, ondanks dat er een half maandsalaris naartoe ging (Albert Heijn hanteert nog altijd zo’n beetje de hoogste prijzen van alle grootgrutters, wat ze ook beweren).
En of het door de corona komt of door wat anders, ik ben het goede gevoel kwijt. Wat is er gebeurd met de kleine Albert Heijn? De schappen zijn er vaker leeg, de caissières ken ik niet meer, er valt niets meer te snaaien en laatst werd de winkel op zondagmorgen geopend door een jongen die de lagere school nog af moest maken. Noem me ouderwets, maar ik vind dat er iemand aan de poort moet staan die ‘gastheerschap’ uitstraalt. Welkom! Fijn dat u hier uw zuurverdiende centen komt uitgeven! We zijn blij met u!
Voorheen liep Leo Keetelaars altijd rond in de kleine Albert Heijn. Zelfs klanten die nog nooit in de winkel waren geweest, wisten onmiddellijk wie er de baas was. Namelijk die lange man die met ferme tred door de winkel beende, zoals managers dat graag doen om de indruk te wekken dat ze het retedruk hebben. Maar Leo had wel alles in de gaten. Raapte ieder snippertje papier van de grond, schikte de flesjes zoete chilisaus op de millimeter, greep winkeldieven persoonlijk in de kraag, gaf gevraagd en ongevraagd wijnadviezen en zag er persoonlijk op toe dat de Engelse drop bij de klantenservice niet opraakte. En dat soms allemaal tegelijk. Leo zorgde voor dat stukje extra (jeukwoordalarm!) ‘beleving’ waardoor je als klant het gevoel kreeg dat het allemaal speciaal voor jou werd gedaan.
Nu ken ik Leo niet persoonlijk. Want misschien bleek na zijn pensioen wel dat hij tonnen had verduisterd, iedere ochtend tegen zijn personeel stond te schreeuwen dat ze nietsnutten en klaplopers waren, stiekem bessenjenever dronk op zijn kantoor of bepotelde hij af en toe een jonge caissière. Ik weet het niet en eerlijk gezegd maakt het me ook niets uit. Wat ik wel weet is dat de kleine AH zich duidelijk onderscheidde van een andere gemiddelde supermarkt.
Natuurlijk begrijp ik dat er minder mag momenteel. Corona. Maar gratis koffie kan toch best wel weer? Wat is er immers ‘corona-technisch’ aan te merken aan het tappen van een bekertje hete koffie? En je kunt snaaiwerk in je winkel ook neerleggen met een papiertje er omheen. Schraalhans lijkt nu wel keukenmeester af en toe, in alle opzichten.
Afijn. Ik zit al weer ver over de toegestane 500 woorden (columnisten hè; je geeft ze een vinger en ze pakken je hele hand). Maar een supermarkt is een beetje als het leiden van het Nederlands Elftal. De juiste persoon kan wel degelijk voor een andere sfeer zorgen. Frank de Boer versus Louis van Gaal. Nu wil ik met liefde mijn grieven aankaarten bij de huidige manager. Alleen, ik heb geen idee wie dat is. Een vrouw, begreep ik, maar ik heb nog nooit een vrouwelijke Leo over de winkelvoer zien benen. Dus mea culpa.
Ik ben daarom ook benieuwd hoe u het een en ander ervaart. Want winkelen in de supermarkt vreet toch een wezenlijk deel van onze tijd en geld op, dus het wegzetten als ‘onbelangrijk’ wil ik niet. Of moet ik pijnlijk constateren dat ik een naar nostalgie hunkerende oude lul aan het worden ben. Eerlijk zijn hè!
Hoi Roel, je hebt precies omschreven zoals ik het ervaar de laatste tijd. Waar is de manager en waarom zijn veel schappen zo slecht gevuld. Onze kinderen hebben er alle 3 bij Leo gewerkt die hart had voor zijn personeel en voor de klant een welkom gevoel wist uit te stralen. Dat is allemaal weg jammer maar waar.
Elles van Gemert
Beste,
Ik kom mijn hele leven al in deze winkel en ook nog steeds met veel plezier (ja, ook al geef je hier misschien meer geld uit dan bij de Lidl, welke winkel overigens ook steeds duurder wordt).
Uit alle regels van kritiek maak ik op dat je een ‘gezicht van de winkel’ mist. Hier kan ik je in volgen, want die mis ik ook. Echter vraag ik me af of je de omstandigheden kent, want oordelen is altijd gemakkelijk.
Tevens vraag ik me af of je daadwerkelijk al zo lang in deze winkel komt. Ik weet namelijk niet beter dan dat er wordt geopend en gesloten door ‘jonge’ medewerkers die ontzettend goed weten wat ze aan het doen zijn. Zodra ik binnenloop word ik altijd netjes begroet en geholpen. Er wordt er een praatje met me gemaakt en ik ken wél meerendeel van de caissières en vakkenvullers. Inmiddels laat ik hier zelfs mijn bol.com pakketjes bezorgen.
Hoe dan ook, Corona of geen Corona, zie ik dat deze winkel en het personeel hard hun best doen om de klant een warm ‘winkelgevoel’ te geven. Als het ‘gezicht van de winkel’ weer wat vaker op de werkvloer te zien is, is naar mijn mening het plaatje van fijne buurtsuper compleet. Ook al kan ik misschien nog geen koffie drinken of een kaasje pakken, ook dat komt wel weer.
Groetjes, Iris
Roel slaat de spijker op zijn kop. De kleine Albert Heijn heeft al zijn glans verloren sinds het vertrek van Leo Ketelaars. De eens zo klantvriendelijke winkel is verworden tot het niveau van een Franse supermarkt. Slecht gevulde schappen en medewerkers die wijnazijn drinken (enkele daargelaten). De komst van een nieuwe “grote” AH op het Ploegveld gaat de eens zo geliefde kleine AH de kop kosten als er niet snel wat veranderd.
PS De kleine Albert Heijn behoorde nog eens niet zolang geleden tot de 10 beste supermarkten van Nederland. Ik denk dat ze bij de verkiezing van dit jaar blij mogen zijn als ze net niet degraderen.