Home Columns Voorbij de crisis

Voorbij de crisis

Sander Wieringa

We hobbelen van crisis naar crisis. Is net even de verkennerscrisis bezworen, zitten we weer in de vaccinatiecrisis. Laten we hopen dat we allemaal gauw geprikt worden, dan komt ook het eind van de coronacrisis in zicht. Maar dan liggen nog een paar andere crises klaar.

Eerst de klimaatcrisis. Geen jaar, bijna geen maand is het weer nog als voorheen. We zijn het point of no return al gepasseerd, zeggen de deskundigen. Dus laten we ons maar voorbereiden op meer storm, droogte en overstromingen.

Dan is er nog de stikstofcrisis. De stikstofuitstoot moet de komende jaren gehalveerd worden en daar moet iedereen aan bijdragen. Maar het woord stikstof komt niet voor in het Vughtse coalitieakkoord. Als het gemeentebestuur stikstof blijft negeren of ermee rommelt – zoals bij de N65 – dan zal de  bestuursrechter moeten optreden. Wel jammer dat Vught qua stikstof achter de feiten blijft aanlopen.

Eigenlijk is de stikstofcrisis een stuk van de natuurcrisis. Die houdt in dat de biodiversiteit terugholt. Omdat we het grootste deel van het land hebben weggegeven aan agrariërs, automobilisten en projectontwikkelaars. Het landschap tussen de steden is in 50 jaar vooral steen en staal geworden. En het resterende groen ertussen werd natuurloze monocultuur.

Maar rondom Vught valt het nog mee. Het buitengebied van Vught, Cromvoirt en Helvoirt is nog betrekkelijk onaangedaan. Een ouderwets kleinschalig Brabants landschap. Een stukje verderop, in het buitengebied van Haaren bijvoorbeeld, zie je overal bedrijfspercelen, silo’s, reclameborden en kwekerijen. De gemeenteraad van Haaren besloot kort voor zijn einde dat het hele buitengebied, ook van Helvoirt, zo mooi ‘ondernemend’ moest worden. Kassa voor de boeren. Eens kijken of dat besluit binnenkort naar de kelder gaat.

Natuur versterken kan heel goed rond Vught. Zie bijgaand kaartje van de Natuur- en Milieugroep Vught. Vught wordt omringd door losstaande natuurgebieden. Da’s een probleem maar ook een kans. We kunnen het verschil maken door die plekken met elkaar te verbinden. Bomen planten, grasland laten verruigen, water binnenlaten.

Dat gaat niet vanzelf. Afgelopen jaar was er in Helvoirt een project om duizend bomen te planten. Het plantgoed was er. Maar de plekken om te planten konden alleen met heel veel moeite gevonden worden. Alleen bij particulieren. In Vughtse gemeentegrond bleek nergens plek. “We willen meer bomen in de gemeente”, staat in het coalitieakkoord. Vaker komt het woord “bomen” er niet in voor.  Er liggen wel volop plannen om massaal te kappen, zoals voor de N65. Dus het BD kan nog jarenlang de spot drijven met “het houthakkersdorp Vught”. Tenzij er gauw wat verandert.

De coronacrisis wordt landelijk aangepakt, de klimaatcrisis is een wereldzaak, de stikstofcrisis wordt gewoon nog ontkend. Maar de natuurcrisis kunnen we in Vught een stukje beteugelen. In de komende vijf jaar. Als de wil er is…