Het was me het weekje wel voor Vught. Er ging rondom Pasen bijna geen dag voorbij, of de plaatsnaam Vught kwam wel ergens in de landelijke media voorbij. En dan ging het niet eens over Ridouan T., die regelmatig met zijn luxe vervoer vanaf de EBI half Vught voor dag en dauw wakker maakt. Laat staan over iemand die witte chocolade paaseieren verstopt had, maar ze in de sneeuw niet meer kon vinden. Nee: het ging over bijna vechtende jongeren, VVD-stemmers, een op een vuurwapen gelijkend voorwerp én … wasberen. De rode draad: verveling, pure verveling.
We zitten allemaal inmiddels ruim een jaar thuis. Dat geldt voor nagenoeg iedereen. Met het verstrijken van de winter (alhoewel, na deze witte week) lijkt het alleen wel alsof de lontjes wat korter beginnen te worden. De verveling slaat toe, we willen naar buiten en er hoeft niet veel te gebeuren of de poppen zijn aan het dansen. Dat zie je ook in politiek Den Haag, waar Mark Rutte stevig onder vuur lag en ligt. Dat was voor De Volkskrant, ooit de krant van wakker Nederland, aanleiding om een verslaggever naar ‘VVD-bolwerk’ Vught te sturen. In Vught-Noord – waar ánders – mocht deze in de omgeving van de IJzeren Man en bij Woburn tennispark Vughtse dames lastigvallen met de vraag wat ze er nou toch van vonden. De niet bepaald verbijsterende conclusie: villapark Vught laat Rutte niet vallen. Ze zouden zo weer op hem stemmen … Vervelend, met twee keer een v én een d.
Een paar dagen later sloeg de vlam in de pan, bijna … Eerst zochten twee groepen jongeren – met auto’s – elkaar op ter hoogte van het Lidwinaveld aan de Brabantlaan. Niet om de daar zo fraai aangelegde beweegtuin te bewonderen, zelfs niet om een partijtje te voetballen maar kennelijk om met elkaar op de vuist te gaan. Oplettende buurtbewoners speelden voor ‘Marcel de Rouwtje’, noteerden kentekens en signalementen en seinden de politie in. Die kwam ter plaatse, fouilleerde, onderzocht en iedereen droop weer af. Later diezelfde avond kreeg ik ineens appjes van vrienden. Of het weer rustig was bij mij in de straat? Bleek dat er daar een verkeersconflict was geëscaleerd, met massale uitruk van politie, drie arrestaties én een ‘op een vuurwapen gelijkend voorwerp’, zoals men dat zo mooi kan omschrijven. Eerlijk is eerlijk: los van een voorbijrazend blauw zwaailicht hebben wij daar niets van gemerkt.
En toen … leek het wel of Vught ineens onderdeel uitmaakte van het befaamde ‘Ik zag twee beren’. Het ging hierbij echter om wasberen en dat zijn toch geen alledaagse verschijningen. Nertsen en andere bontjes wél, maar dat is weer een ander verhaal. Wally, zoals het beestje uiteindelijk gedoopt werd, lag prinsheerlijk bovenin een boom aan de Hoevensestraat, werd door Jan en alleman gefotografeerd en gefilmd, zou worden afgeschoten maar eindigde verdoofd in een net en bij stichting AAP. Alsof dat nog niet genoeg was dook er vervolgens nog een exemplaar op, in een kippenhok in Vught-Noord. Ook dat varkentje werd gewassen door de dierenambulance en opgehaald. Schade: één kip. Vervelend, maar die zijn er in het paasweekend bij het gourmetten ongetwijfeld méér gesneuveld.
Hoe dan ook: Vught stond weer op de kaart, al had het een hoog Hart van Nederland-gehalte. Ik houd het op verveling. Mensen: pak een boek en ga lezen. Da’s nog eens een nuttig tijdverdrijf. Of ga wandelen. Je weet nooit wat je dan nog allemaal tegenkomt …
