Wij zijn verhuisd. We hebben derhalve een nieuw adres. Ons onderkomen blijf uiteraard in Vught maar toch was het een allesomvattende expeditie waarvan ik graag mijn impressies met u wil delen.
Vaag herinner ik me eerdere verhuizingen. Vooral de eerste huisvesting in Vught was spannend want het huurhuisje van toen werd direct na het huwelijk betrokken en voor het eerst had je dus een eigen onderkomen, met keuken, kelder, huiskamer en een doucheruimte met twee slaapkamers, Alles – echt niet veel- was nieuw aangeschaft met als hoogtepunt de tweezitsbank en de toen in zwang zijnde roze gordijnen. Een klein bakje met bestek en drie pannen werden in de keuken geposteerd en in de schuur stonden twee fietsen.
Hoe anders werd het in de jaren daarna toen we, na fors sparen, onze eerste dertigerjarenwoning konden kopen. Een eerste optie bij een makelaar was voldoende om ons enkele dagen bedenktijd te geven of we de geldelijke middelen en dus ook een bescheiden hypotheekje konden realiseren, maar twee gesprekken bij een bank (die toen nog in Vught een vestiging had) voldeden. Daarna de eigen centjes tellen en naar de makelaar die er in Vught toen nog maar twee waren. In een paar weken was alles geregeld en met wat vrienden en een paar aanhangertjes kochten we ons eerste eigen kasteeltje en als kers op de taart ook nog eens in de kersttijd zodat er al na een week of drie de kerstboom gezet kon worden en dat alles voor het angstaanjagende bedrag van 53.000 florijnen. De hypotheek wilden we zo snel mogelijk aflossen.
Onze volgende verhuizing naar een grotere dertigerjarenwoning kon na een jaar of tien worden uitgevoerd met wederom een bezoekje aan de bank in Vught waarvan je bijna alle werknemers kende en waar een kop koffie werd geschonken. Het was een feest want men was bekend met je gezinssituatie en men had waardering voor je beslissing. Een korte blik op het saldo van onze bankrekening en daarna even een kleine redactiesom met betrekking tot onze resterende hypotheek en het eindbedrag was gevonden en dus ook de nieuwe hypotheek die dit keer een stukje hoger was dan de eerste maar dat konden we aan want onze auto – een heuse lelijke eend – reed uiterst zuinig en we werkten beiden. Ook dit keer vond de verhuizing met eigen middelen plaats en gezien de kleine afstand tussen beide panden werd de inboedel in bakfietsen, aanhangwagentjes en kruiwagens over gehuisd waarbij de toen nog jeugdige kinderen ook een handje uit staken. Makelaar weer snel gevonden die in enkele dagen en na een kort bezoekje ons het formulier en eigendomsbewijs toeschoof. Na afloop een uitgelaten stemming en een borrel want het was feest. Wel moest die keer al heel wat meer ingeladen worden want we hadden al veel verzameld en verworven.
Kortom het waren heuglijke gebeurtenissen die daarna nog een paar keer plaatsvonden. Onze ongetwijfeld voorlaatste verhuizing verliep echter geheel anders en er was geen enkele reden tot vreugde of blijdschap. We raakten verstrikt in een schimmige wereld waarin we slechts lijfelijk contact hadden met de makelaar maar verder werd alles digitaal via mails en apps “besproken”. ER waren zelfs bijeenkomsten die via het beeldscherm plaatsvonden maar een handdruk was niet aan de orde. Verder geen enkele empathie of medeleven als je als ruime senior de vele tientallen bijgesloten links niet kon openen. Argwaan beheerste iedere transactie en de achterdocht bleek massaal aanwezig voordat de bank je een bescheiden hypotheek toekende. Lijsten vol vereiste informatie en overal afschriften van. Volledig paranoia werd je van de eveneens lange verlanglijstjes van de notaris die je ook niet vertrouwde en die eveneens een waslijst eisten van gegevens over je verleden, je vrienden, je gelden en gedragingen. Boven iedere correspondentie stond steeds: “Wij gaan graag zorgvuldig om met uw gegevens en daarom worden bijlagen via FileCap verzonden die gebruik maken de modernste encryptietechnologie.” Daarna uiteraard weer drukken op onderstaande linken. De gehele correspondentie en de massaalheid van de vereiste papieren hebben derhalve onze aankoop drastisch beïnvloed en zeer zeker in negatieve zin. Het zou allemaal opgedrongen zijn door de regering om frauduleus handelen te voorkomen. Als er echter gefraudeerd wordt zijn het echter toch vooral de banken die zich daaraan schuldig maken. Derhalve deze kanttekening: mocht u plannen hebben om op latere leeftijd alsnog te gaan verhuizen, zorg dan voor enkele specialisten die met computers kunnen omgaan en leg stapels papieren klaar want alles moet gefotografeerd worden en doorgestuurd. Dan doe je daarnaast nog het inpakken van meer dan honderd dozen vergaard “spul” en het transport van de vele meubels. Neen, niet meer met vrienden, maar met een bedrijf. Mijn laatste verhuizing zal ongetwijfeld ook binnenkort plaatsvinden. Daar is dan geen hypotheek voor nodig en er gaan ook geen bezittingen mee. Ook de makelaar kan overgeslagen worden. Toch vrees ik voor mijn na te laten kroost dat ook die nog heel veel paperassen zullen moeten invullen. Ook dan zal er ongetwijfeld boven staan: “Wij gaan graag zorgvuldig om met uw gegevens….”
