Met de maand december in het verschiet en daarmee het einde van het jaar in zicht zit 2022 er alweer bijna op en is het nagenoeg afgelopen. Tja … inderdaad, nu ik de voorgaande zin teruglees, zou ik best voor een politicus door kunnen gaan. In heel veel woorden werkelijk totaal, compleet, geheel, volledig, volslagen en volstrekt niets zeggen dus. Voor een politicus door kunnen gaan, deed ik overigens al zo’n twee decennia terug in meer fysieke zin volgens een deel van de mensheid. Zonder ook maar iets te zeggen, kreeg ik rondom de millenniumwisseling op straat regelmatig de kreet ‘Pimmetje’ naar mijn hoofd geslingerd.
Terug naar de kern, het einde van het jaar. Het eerste dat me zo’n beetje opviel bij het ontvangen van het jaarschema voor deze rubriek was dat ik voor zaterdag 30 december sta ingepland. Da’s mooi dacht ik direct waarbij een soort van alternatief jaaroverzicht in mijn gedachten opkwam. Daar waar politici zich voorheen grote zorgen maakten of ze toch wel in de Oudjaarsconference van Wim Kan zouden worden vernoemd, kan ik in ieder geval hier al melden dat er geen lokale coryfeeën op dat gebied zullen worden opgevoerd. En dat het vooral ook de vraag is of er eigenlijk wel een verdere terugblik komt.
Niet dat er hier in de buurt geen spraakmakende politieke zaken wat dat betreft zijn te melden want lokaal is soms toch wel heel aandoenlijk en meer dan soms buitengewoon gênant. Nog net niet zo gênant overigens als de uitlatingen van Kamerlid Van Meijeren afgelopen week waarin hij speculeert over het ten val brengen van de regering. Reden voor het OM om zijn uitspraken verder te bekijken. Maar toch, soms is het werkelijk tenenkrommend wat er in de Vughtse raadsvergaderingen de ether in wordt gebracht. Het betreft uitspraken van politici richting of over hun collega’s. Politici die de bijzondere gave hebben om in heel weinig woorden juist heel veel te zeggen. Over zichzelf.
