Ton Wagenaars
Bij de start van een nieuw jaar beijvert menigeen zich in het samenstellen van een lijstje of het bedenken van een reeks ‘belangrijke’ gegevens. Op het gebied van muziek is de gekte dit jaar volledig losgegaan met de top 100, top 1000, top 2000, top 10.000 en ik zal er ongetwijfeld nog een aantal vergeten zijn. Kleine nuances worden er dan weliswaar aangebracht door erbij te vermelden dat het evergreens zijn of klassieke nummers maar vast staat dat er een lijstje is opgesteld dat gedurende ettelijke dagen of weken zal worden afgedraaid. En niet vergeten dat gaat dag en nacht door. Er zijn echter nog veel meer lijstjes zoals de temperatuurlijst, de lijst van binnengekomen vluchtelingen, de verkoopcijfers van fietsen, het aantal verkeersslachtoffers, de meest bekeken TV-programma’s, de duurste voetballers en de lijst van de prijzenstijgingen. Vreemd is, dat ik mij trappeer op het lezen van al dit soort lijstjes, want je moet mee kunnen praten.
De lijst waar ik toch altijd even met wat meer aandacht naar kijk is die van de meest verkozen voornamen van kinderen. Van zowel de jongens als de meiden. Ik zie dan een werkelijk schitterende afspiegeling van de tijd. Zo is duidelijk waarneembaar welke voetballers er de laatste jaren furore hebben gemaakt. De naam van dit soort buitenissig grof betaalde exoten staat niet alleen op de achterzijde van duizenden T-shirts maar ook in het rijtje van de meest gekozen jongensnamen. Je zal maar Wesley of Memphis heten en daar je hele leven aan vast zitten. Ook zijn er te vinden de namen van zangeressen die tonnen binnenslepen met hilarische meezingers. En dat gekleed in sprookjesachtige kledij. De naam van Maan kan ik appreciëren Meau vind ik al gecompliceerd en bij de Zangeres zonder naam val ik stil.
Dit jaar waren Emma en Noah de populairste voornamen, ook Olivia, Julia en Sophie dingen mee in de top tien van geliefdste meisjesnamen. Bij de jongens zijn dit onder andere Sem en Lucas. Ze blijven vaak enkele jaren in zwang om dan pas plaats te maken voor een andere hype. Wat is van invloed op de keuze van een voornaam? Ik laat mijn fantasie de vrije loop … Het heeft te maken met afkomst. In bepaalde kringen ambieert men de elitaire namen zoals Amalia (!) Frederique, Claire, Valerie of Liselotte. Hapt zo lekker weg bij het aanmoedigen aan de rand van een hockeyveld. Of bij de ‘boys’ : Valentijn, Floris, Reinout, Roderick of zelfs Aristoteles. Dat staat later toch heerlijk op je visitekaartje. Ik ga nog maar even snel voorbij aan de dubbele namen als Rick-Jan, Marie-Claire of Anne-Sophie. In veel gevallen staat de Porsche dan toch frivool geparkeerd op de ruime oprit. Het mag van mij allemaal, het hoort er blijkbaar bij. Waar zijn ze gebleven de simpele namen van weleer. Ik had tantes met heerlijk ongedwongen roepnamen als Mien, Drieka, Zus, Nel, Sien en Bets. Een Liselotte of Constance zou te vondeling worden gelegd. En wie zaten er bij mij in de klas? Vanzelfsprekend enkele Kezen, Jannen, Henken en Wimmen. En ook Leo, Bert, Hans en zelfs een Ton of Toon stonden in de cijferlijstjes. Er zijn uiteraard nog veel meer beweegredenen om een baby een gewaardeerde naam te geven, denk aan alliteratie, of een stamhouders naam. Kiezen uit de namen van helden, roemruchte keizerinnen, mythologische godinnen of vaderlandse voorvaderen. Ook het land van afkomst is van importantie, denk aan de typisch Friese namen als Lobke en Jitske of de geweldig bekkende namen uit Scandinavië zoals Hedda en Freya bij de vrouwelijke buikbewoonsters en uiteraard voor de Vikingen: Harald, Odin, Stein of Olaf. Huiswerk dus voor alle lezers. Ga eens kijken in uw naaste omgeving en verbindt daar een oordeel aan. Ook even uw eigen naam onder de loep nemen. Heb ik ook gedaan.