
Je kunt geen krant openslaan of geen nieuwsprogramma op radio of TV volgen of er komt een keer een aspect van milieu in voor. Het gaat over stikstof, over pfas, over co² uitstoot. Natuurlijk ook over het klimaat, het smelten van de ijskap, de extremen in temperatuur, wind en neerslag. Het blijft gelukkig niet alleen bij constateringen, maar ook wat er gedaan kan of juist moet worden. Het gaat er dan over wat de regering moet doen, of de agrarische sector of juist industrie of transport. Deskundigen, wetenschappers en belanghebbenden zijn drukdoende om de juiste dingen te doen en oplossingen te vinden voor de milieu- en klimaat problemen. Dat valt niet mee, want er is geen enkele oplossing te vinden die nergens pijn doet. Toch zien we gelukkig wel maatregelen die een eerste aanzet zijn om het tij te keren. Naar mijn mening nog halfslachtige maatregelen, die nog niet veel zoden aan de dijk zetten, maar toch een begin.
Hoe heeft het zover kunnen komen? Wij zijn toch niet zo dom om ons eigen nest te bevuilen en onleefbaar te maken. Toch waren we daar mee bezig. De consumptiemaatschappij viert hoogtij en eigenlijk kunnen we daar niet omheen. Het sluipt erin en wordt zo gewoon. We kunnen het niet meer missen. Daarbij is dat goed voor onze economie, dus wat let ons.
Onze toekomst dus en die van onze kinderen en kleinkinderen.
Onlangs vroeg een student die in Leiden bestuurskunde studeert of hij mij mocht interviewen over het milieu. Hoe kijken mensen van mijn leeftijd naar het milieu en hoe denken zij erover. Het werd een zeer geanimeerd gesprek en natuurlijk kon ik mijn stokpaardje weer tevoorschijn halen. We moeten de (school)kinderen leren te houden van de natuur en van alles wat groeit en bloeit. Laat ze zich verwonderen en maak ze nieuwsgierig naar het hoe en waarom. Naar mijn mening komt dan vanzelf de waardering en het respect voor de natuur en alles wat leeft. Hopelijk nemen zij dat mee in hun verdere leven en als zij straks de beslissers zijn, doen zij dat hopelijk met deze achtergrond en grondhouding. Ik blijf het in ieder geval zelf ook proberen en neem in het voorjaar weer wekelijks groepen kinderen mee de duinen in naar Het Bewaarde Land om ze daar ervaringen op te laten doen en zich te laten verwonderen over al die mooie en interessante dingen in de natuur.
De student, die mij interviewde, zorgde er met zijn vragen ook wel weer voor dat ik me ervan bewust werd dat we steeds aandacht moeten geven aan die houding van verwondering en zorg anders verwatert het. Op zijn vraag wat ik nu zelf deed om het milieu minder te belasten kon ik zeker wel wat dingen noemen, maar meteen schieten er dan ook nog genoeg mogelijkheden door je hoofd die je ook kunt doen of zelfs moet doen. Ben ik dan zelf wel milieubewust genoeg of hecht ik toch meer aan de luxe en het gemak?
Morgen de verwarming toch maar een graadje lager en een trui aan, met de fiets naar de winkel en die vliegvakantie maar eens schrappen. Lees hier alles over het bewaarde land.