Marie
Het valt mij op dat er tegenwoordig minder rozijnen in de rozijnenbollen zitten dan vroeger. In de krentenbollen ook minder krenten trouwens. Gaat dit ergens over in een wereld die bol staat van de gewapende conflicten en in slowmotion vermoorde activisten? Nee, dit gaat ten diepste eigenlijk nergens over. Ik weet meestal niet of nauwelijks wat ik van alles en nog wat moet denken. Dus ben ik maar op zoek gegaan naar de krenten in de pap. De kleine, leuke dingen, snapt u? Vandaar dat mij die kleinere hoeveelheid krenten en rozijnen in de bollen opvielen. Carnavalsvakantie, dus kleinkinderen te logeren. Ik trakteerde hen op rozijnenbollen. Kleinzoon riep: ‘Lust ik niet.’ Hij bleek er nog nooit een op te hebben. Om te voorkomen dat hij er op zijn tachtigste achter zou komen welk lekkers hij gemist had, moest hij één hap nemen. Stralend: ‘Lekker.’ En weg was de rozijnenbol. Ik at er ook een en stelde vast dat er tegenwoordig minder…. Nou ja, dat is onderhand wel duidelijk.
Zo’n logeerpartij is voor mij de krenten in de pap. Net als een recent bezoek aan het Hubertusslot van Berlage op de Hoge Veluwe. Op een van de vijvers daar heeft mijn vader mij leren schaatsen. Aan de rand van die vijver at ik de laatst overgebleven rozijnenbol. En ik stelde weer vast dat er tegenwoordig minder rozijnen in zitten dan vroeger.
Nog zo’n krent in de pap was het verzoek in de app om een petitie te ondertekenen. Onderwerp: de naam van de Haagse straat waar de Russische ambassade staat te veranderen in de Aleksej Navalnyweg. Ik heb ondertekend.
Gaf me toch het gevoel dat ik iets meer doe dan rozijnenbollen eten. Hoewel daar vroeger duidelijk meer…
Ach, laat ook maar.
