Theo Vorstenbosch
Afgelopen zondag was er natuurlijk weer een eucharistieviering in de St.-Lambertuskerk, zoals iedere zondag. Om 9.15 uur luidden de klokken, de koster was mooi op tijd. Langzaamaan kwamen de kerkgangers. De organist was, zoals altijd vroeg, evenals een koorlid die zich altijd goed wil voorbereiden. De vaste parochianen zochten hun vaste plaatsen op en dirigent en koorleden maakten zich klaar. De koster had de kaarsen aangestoken en alles klaargezet. Stipt om 9.30 uur klonk de bel en onder begeleiding van de openingszang beklom de priester het altaar. Dit keer de vaste invaller, want onze kapelaan kan niet overal tegelijk zijn. Hij heeft ook de zorg over andere kerken van de parochie met name die van Helvoirt (St.-Nicolaas), maar ook vaak Vught-Zuid (Petrus en Paulus en St.- Jan). Priestertekort. Dat betekent ook dat er regelmatig diensten zijn zonder een priester. De zogenaamde Woord – en communiediensten, waarbij een vaste groep parochianen de diensten verzorgt. De priester toont zich altijd blij met de opkomst en heeft altijd wel een preek die een mooie boodschap heeft. Die opkomst is al jaren laag. Zondag zaten er 7 mensen in de kerk en bestond het koor uit 9 zangers, een dirigent en een organist. Begrijpelijk dat de parochie uiteindelijk heeft besloten te gaan stoppen met de kerkdiensten in de St.-Lambertuskerk in Cromvoirt. Op 29 december 2024 zal de laatste kerkdienst zijn en zal de kerk aan de eredienst onttrokken worden. Niet uitzonderlijk gezien de ontkerkelijking op landelijk gebied. Voor velen verklaarbaar en logisch, maar voor anderen een verschraling van het geestelijke, spirituele en geloofsleven. Heel veel mensen kunnen zich nog heugen dat de kerk met Kerst tot de nok toe vol zat en dat de mensen achter in de kerk moesten blijven staan. Heel veel dorpsgenoten zijn er gedoopt, hebben er hun eerste communie gedaan, zijn er gevormd. Anderen zijn er getrouwd en velen hebben er hun laatste rustplaats gevonden. De kerk en de parochie hadden een zeer belangrijke rol in het dorpsleven, die zorgde voor samenhang en saamhorigheid en invulling gaf aan beleven van het geloof. De rol werd steeds kleiner en zal straks dus helemaal wegvallen. Tijdens de herdenkginsbijeenkomst op 8 november aanstaande in die kerk zal er ook aandacht geschonken worden aan de betekenis van de kerk door de jaren heen voor Cromvoirt/de Distelberg als centrale plaats voor gebedsdiensten en vieringen, maar ook voor culturele en maatschappelijke activiteiten (kerstconcerten, musicals).
Maar wat daarna? Kunnen we zonder of komt er iets voor in de plaats. Wie of wat gaat die rol invullen of is daar helemaal geen behoefte aan? Ik denk dat er zeker behoefte blijft aan het samenkomen en samenzijn. Het delen van mooie ervaringen, maar ook het bespreken van levensvragen. Het samen zorgen voor een leefbare gemeenschap. Ik denk dat verenigingen en organisaties daar een grote rol in spelen en misschien wel moeten gaan spelen. Ik zie het rondom me heen gebeuren. De derde helften van de repetities van koren en orkest, activiteiten voor de senioren, culturele en maatschappelijk activiteiten in de Battle Axe en de aanschuiftafel dragen bij aan de behoefte van samenzijn, veiligheid, geborgenheid en gemeenschapszin. Een heel mooi voorbeeld is het koffie momentje op woensdagmorgen in de Battle Axe. Dat koffiemomentje is uitgegroeid tot een groot succes en vele dorpsgenoten kunnen daar hun verhaal kwijt en worden er nieuwe initiatieven genomen en activiteiten voor de gemeenschap op touw gezet. Goud voor de gemeenschap.
Misschien moet de pastoor of kapelaan daar ook maar eens op de koffie komen.