Home Columns De ongelijkheid der dingen

De ongelijkheid der dingen

Roel van den Eijnde

In maart klapte heel Nederland zijn handen stuk voor de medewerkers in de zorg. Niet dat ze daar op zaten te wachten, maar blijkbaar gaf het ons een goed gevoel. We zijn inmiddels bijna een jaar verder en van die aanvankelijke solidariteit is weinig meer over. Zo werkt dat nu eenmaal. We willen best even een minuutje klappen, maar daarna is het gewoon weer business as usual.
Zo ben ik heel benieuwd wat we samen (samen!) gaan doen voor al die (horeca)zaken in Vught die inmiddels al weer weken dicht zijn en met de moed der wanhoop het hoofd boven water proberen te houden. Met niet meer dan een sprankje hoop dat iedere keer weer keihard de bodem wordt ingeslagen. Wat mij momenteel vooral verbaast, is de keuze welke winkels er wel en welke er tijdens de huidige lockdown niet open mogen zijn.

Onlangs maakte ik een rondje door Vught. De boekhandel bleek gesloten, want boeken behoren niet tot de dagelijkse levensbehoeften. De oliebollenkraam verderop was echter wél open. Oliebollen en appelflappen, essentieel! Even later fietste ik langs lunchcafé-wijnbar Klavertje Vier aan het Marktveld. Tijdens de eerste lockdown moest deze zaak de deuren sluiten, daarna mochten ze een tijdje weer open en in oktober waren ze opnieuw aan de beurt. Klavertje Vier, what’s in a name…

Inventief als horecaondernemers meestal zijn, besloten de eigenaars in hun lunchcafé-wijnbar een ‘snoephoek’ te beginnen om op die manier toch nog een paar centen te kunnen verdienen. Een maand slechts waren ze open tot ze op 14 december wederom dicht moesten, want niet-essentieel. En terecht. Want snoep is geen dagelijkse levensbehoefte. Net zo min als oliebollen en boeken.

Hoe ongelofelijk frustrerend moet het dan zijn als je elders in Vught ziet dat er wél dikke taarten, luxueuze gebakjes en flessen wijn verkocht mogen worden en dat jij je nering moet sluiten omdat je zuurstokken of boeken verkoopt? Even voor de goede orde, want ik heb geen zin in woedende slijters of taartverkopers aan mijn deur, ik gun het u van harte. Ik zou in uw situatie precies hetzelfde doen. Maar essentieel….kom op zeg.  Wel cabernet sauvignon en frambozen-citroentaart, maar geen kaneelstok of nieuwe Splinter Chabot of Hendrik Groen. Leg het mij uit.

Zou het een idee zijn, wanneer deze hele ellende achter de rug is, dat alle winkels die tijdens de lockdown gewoon open zijn geweest hun deuren een dag sluiten. Ja, ook de grote supermarktketens. Zéker ook de grote supermarktketens! Eén luttele dag de deuren dicht. Uit pure solidariteit. Om te voelen hoe het is om helemaal niks te mogen en niks te kunnen terwijl elders de wereld doordraait. En om de ondernemers die zich al die tijd hebben zitten te verbijten ook een stukje van de taart te gunnen. Eén dag geven we massaal het geld dat al maanden in onze zakken brandt alleen uit bij zaken die het echt nodig hebben. We bestellen een dag lang online geen kleding, koelkasten en boeken. We kopen een dag lang geen taart of wijn, maar laten laten ons geld rollen door boodschappen te doen bij nooddruftige winkeliers en gaan uit eten in plaats van zelf te koken. Dat is volgens mij een stuk zinvoller dan te klappen op je balkon en vervolgens tevreden verder te leven.
Als straks alle winkels weer open mogen, moeten we vooral solidair zijn. Want anders is een door de coronamaatregelen murw geslagen winkelier of horecabaas niets anders dan een straatmuzikant. Wanneer hij of zij met de pet rondgaat, maakt iedereen zich als de wiedeweerga uit de voeten. In Vught gaan we dat natuurlijk anders doen. Toch?

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in