Foto: Christan Thomassen www.bezoekvught.nl
Het moet tijdens het WK voetbal 1994 in Amerika zijn geweest. Een paar vrienden op een grasveldje in een woonwijk, aan het voetballen. Het was een bloedhete dag, we droegen slechts een sportbroekje. Onze lijven: gebeeldhouwd, toen nog wel. Als doelpalen fungeerden met water gevulde bierflesjes. We waren koud een kwartier bezig of er scheurde met piepende banden een politieauto de wijk in waar twee agenten uitsprongen. Klachten. Over ‘grote, naakte mannen’ die met ‘veel bier’ aan het voetballen waren en ‘herrie’ maakten. Wegwezen jongens. Met de bal onder onze arm verlieten we verbouwereerd de speelweide. Meerdere gordijnen schoven dicht, tevreden gezichten.
Waarom ik dit vertel? Omdat dit óók Vught is. Altijd horen we dat Vught tot de mooiste gemeenten van Nederland behoort. Dat er het meeste groen is, het meeste vuil wordt gescheiden, dat de voorzieningen door een ringetje kunnen worden gehaald, dat het er superveilig is, dat als er een stoeptegel los ligt je de gemeente maar hoeft te bellen en er staat een mannetje op de stoep. Ontzettend fijn, begrijpt u me vooral niet verkeerd. Niet voor niets woon ik er al het grootste deel van mijn leven.
Maar, het maakt Vught ook wel erg braaf. Aangeharkt, opgepoetst, aangeveegd en dichtgetimmerd met camera’s. Vught is een voornamelijk blanke gemeente met veel grote huizen, keurig aangelegde tuinen en meerdere auto’s voor de deur. Wat het mist is een rauw randje. Een plek waar ruimte is voor een ander geluid. Waar het onduidelijk is welke kant het opgaat en dingen zomaar spontaan kunnen gebeuren. Een alternatief Vught, zoals u wilt. Ik hoor u denken: maar we hebben toch de voormalige Isabellakazerne! Vergeet het, die bestaat niet meer. Het terrein is door twee handige jongens die nu de ballen uit hun broek lachen voor een spotprijs van de gemeente Vught gekocht en heet buitenstad Fort Isabella. Er komen appartementen voor 55-plussers met veel geld, dure kantoren en ongetwijfeld ooit een sterrenrestaurant. Wát een gemiste kans. Vught had zijn eigen Strijp-S kunnen hebben. Zijn eigen Veghelse Noordkade. Maar wat krijgen wij? Een aangeharkte, opgepoetste, aangeveegde en strak getrokken ‘buitenstad’. Ongetwijfeld mooi, maar sáái. Waarom laten we het niet eens een keer gewoon gebeuren? Waarom moet het in Vught altijd zo braaf? Weet u wat ik ga doen wanneer dat hele Fort Isabella klaar is? Ik ga met dezelfde vrienden van toen voetballen op het middenterrein. Slechts gekleed in een sportbroekje. Bierflesjes als doelpalen. Eens kijken hoe snel de politie er is. Wegwezen jongens.
