Marie
Jaren geleden staarde ik verbijsterd naar een STER-spot waarin ik werd toegesproken door een teddybeer. Ik weet niet meer welk product deze knuffel aanprees. Wasverzachter of wc-reiniger gok ik. De debilisering van het kijkerspubliek ten top. Dat vond ik toen en ik ergerde me dood.
Inmiddels is het bij de STER de gewoonste zaak van de wereld geworden. Van pratende, gehaakte eekhoorns tot pratende M&M’s die een biologiestudent aansporen een snoeischaar ter hand te nemen. En van pratende hamsters tot een pratende fles afwasmiddel. Ook is er een getekend mannetje te zien dat een autoverzekering voor hoger opgeleiden aanprijst. Wát? Waarom? Rijden hoger opgeleiden beter of slechter dan mensen die minder hoog opgeleid zijn? Belachelijk, sorry hoor.
Ik kijk als het even kan naar het 8-uur journaal. Vaak krijg ik dan van te voren een stukje STER mee. Inmiddels erger ik me niet meer. Ik laat de spots gelaten over me heen komen. En dan zie ik dat het echtpaar uit de spots van een grote super plotsklaps een kleinkind hebben. Hun kinderen zijn ongezien kennelijk een stuk ouder geworden. Dat valt mij dan wel op.
Mij valt ook op dat je steeds meer supergeëmancipeerde mannen ziet. Ze ruimen afwasmachines in, maken gezonde ontbijtjes voor hun zoon om te voorkomen dat het jong te laat op school komt. Ze doen zelfs de was, maar dan wel met -in mijn ogen- mysterieuze, roze wasdoekjes. Jawel, de STER-spots worden steeds sprookjesachtiger en inclusiever. Dat laatste is natuurlijk mooi, steeds een getint persoon er bij.
Ik kijk er gelaten naar, wachtend op het Journaal. Maar dat neemt kennelijk niet weg dat een en ander -zie boven- blijft hangen. Ze zijn slim, die reclamejongens en -meisjes.
Ik moet zelfs bekennen dat ik van de weeromstuit tegen mijn fles afwasmiddel praat. Ik was er kledingstukken mee die niet in de wasmachine mogen. Als ik dan in die fles knijp en een sopje zie ontstaan, zeg ik: ‘Zo, doe je best.
En dat doet hij dan, mijn afwasmiddel.
Dit lijkt wel een STER-spot, maar dat is het niet.
Het is slechts een tip.
