Marc Smits
Reuzebenieuwd. Net als in vorige bijdrage. Dit keer naar iets dat minder grenzeloos is ingestoken al grijpt het ook terug naar mijn Bossche jaren. Niet alleen voor Vught is mijn rol immers van grote betekenis en eminent belang. Met welk smoesje zullen ze me naar het gemeentehuis lokken? Het zal een andere Koningsdag dan gewoonlijk worden. Dat staat vast. En ofschoon het nu niet bepaald onverwacht is en al helemaal niet verrassend zal ik er desondanks alles aan doen om de indruk te wekken dat ik er totaal niet op had gerekend. Dat het me overvalt. Dat ik er beduusd van ben. Overmand door emoties. Overspoeld door de talloze lovende en jubelende reacties.
Toespraak in de vorm van een dankwoord geschreven en paar keer voor de vorm geoefend al ken ik de tekst moeiteloos uit mijn hoofd en ratel ik het zo op. Wetende dat het niet gebruikelijk is om te speechen, zal ik toch wijselijk aan de wens van het volk voldoen en iets persoonlijks zeggen. Dat je het natuurlijk niet (helemaal) alleen doet. Dat je iemand achter je hebt staan die het allemaal mogelijk maakt. Dat je begrijpt dat dit moment de voorbije twee jaar in mijn geval vooruit is geschoven. Alleen al vanwege de verwachte opkomst met familie, vrienden, kennissen en alles wat daar verder bij zal komen kijken. Niet alleen in levende lijve op het gemeentehuis erbij maar ook voor diegenen voor wie gewoonweg geen plek meer is en het ongetwijfeld via de diverse mediakanalen volgen. Dat er begrip voor de gemeente en vooral voor de burgemeester is. Zoiets wil je in mijn geval niet even hapsnap aan de voordeur afgeven zonder het zelf op te kunnen spelden voorzien van een welgemeende felicitatie en warme hand.
Feitelijk is het nog slechts een kwestie van afstrepen. Al valt er eigenlijk weinig te strepen. Wat het naar alle waarschijnlijkheid niet zal worden, is de MWO (Militaire Willems-Orde). Afgekeurd wegens kaalheid nadat ik een hairkeuring had aangevraagd. Wat de verdere beschikbare onderscheidingen betreft zie ik eigenlijk geen reden om ergens vanaf te zien. Hoewel het ongebruikelijk en zeker niet gangbaar is, kan ik me zomaar voorstellen dat mij een soort van combi-orde ten deel valt. Het heeft Zijne majesteit behaagd … ridderorde, huisorde, dapperheidsonderscheiding en niet te vergeten reddingmedaille(s). Op alle terreinen en gebieden valt er veel voor te zeggen. Vandaar dat een samengestelde orde mijn bescheiden persoonlijkheid het beste siert. Laat ik jullie besparen wat ik dan zoal voor de mensheid allemaal heb gedaan, nog steeds beteken en nog ga realiseren. Teveel om op te sommen gegeven het aantal van maximaal 350 woorden dat in deze rubriek gangbaar is. Maar ja, dit is natuurlijk ook wel even een dingetje en niet iets om zomaar even ergens op pagina 23 van de krant weg te proppen.
Nog even iets anders dan puur mijn rol, betekenis, belang enz., enz. en nog een keer enz. voor de mensheid in het algemeen en Vught (-Zuid) in het bijzonder. Een beetje dorp reikt namelijk meerdere onderscheidingen uit om ook buitengaats aanzien te (ver)krijgen. Wie in mijn ogen – naast mijzelf – écht een lintje verdient? De dame van Cello die bij ons in de buurt enkele keren per week gewapend met plastic zak alle rotzooi – die de jongeren op het veld slingeren – verwijdert. Een CEO van een multinational met veertig dienstjaren zegt me namelijk werkelijk totaal geen pepernoot. Die heeft ze al ruimschoots verdiend. Vandaar hierbij op de valreep mijn persoonlijke aanbeveling. Nog net op tijd. Benieuwd of ze aanstaande dinsdag ook met een smoesje naar de raadszaal wordt gelokt. Dan is het helemaal in (de) orde.
👏😂