De laatste dag van de 106e Nijmeegse Vierdaagse is voltooid. Dit jaar arriveerden alle deelnemers enkele uren eerder op de Via Gladiola. Door de extreme hitte besloot de organisatie de routes met 10 km in te korten. Vier dagen wandelen, af en toe een buitje, maar vooral veel zon.
Langs de route stonden vele toeschouwers en speelden muziekgroepjes, wat zorgde voor een geweldige sfeer.
Dit jaar stonden de Dommelduikers al om 10.30 uur klaar om de wandelaars uit onze Driekerndorpen muzikaal te begeleiden. Na het muzikale onthaal kon het feest der feesten echt beginnen.
Peter van Wijk: “Inmiddels is dag 4 ook achter de rug. Een ingekorte route in plaats van 30, 20 km. We hebben door veel bebost gebied gelopen, met een smal fietspad, wat het gemiddelde tempo verlaagde. Gelukkig was het bewolkt in Nijmegen, dus van extreme hitte was geen sprake. Met een temperatuur van rond de 27/28 graden was het goed te doen. Vanaf Malden richting Nijmegen was het een groot feest! Het waren vier prachtige dagen en volgend jaar, bij leven en welzijn, ben ik er weer bij,” laat Peter aan NOVO3 weten.
Marc van der Bruggen, laatste dag 40 km
Bas Buiteman stuurde een leuke foto van Piet-Hein van Drunen
Piet-Hein van Drunen: Dag 4, de dag van Cuijk. Dit zou de dag van Cuijk moeten zijn, maar door de verwachte hitte zijn de afstanden ingekort, dus voor de 40 km geen Cuijk. We hebben Cuijk wel gemist. Via Heumen zijn we naar Malden gelopen en waren een keer voor 12.00 uur binnen. Het was weer een mooie Vierdaagse. Op naar de blarenbabbel. We hebben nu zes maanden de tijd om na te denken of we over 360 dagen weer starten.
Lucy Bloks: “Het vierde kruisje is binnen,” laat Lucy trots weten. “Het was goed te doen! In Overasselt speelde de muziek van mijn neef Nico. Voor zijn wagen was een nagemaakte pontonbrug, waar we overheen liepen met het bord ‘Cuijk’. We staken een kaarsje aan in de kerk en gingen daarna de dijk op. Dat was pittig vanwege de warmte, maar goed te doen. Vervolgens gingen we naar Malden richting Nijmegen. De ingekorte route was jammer maar begrijpelijk! Door het slenteren en stilstaan was het de laatste kilometer vermoeiend en ‘kolkend’ warm. Er was veel gekkigheid, maar helaas geen tuinslangen of waterpistolen.”
