Elian Pelzer is cliënt van Zorgpark Voorburg in Vught en haar allergrootste passie is fotografie. De voormalige bushalte op het Zorgpark, de Rebushalte, is daarom omgetoverd tot een foto-expositie met een heel bijzonder thema.
“Fotografie is een uitlaatklep voor mij. Als ik mezelf niet goed voel, ga ik eropuit om te fotograferen”, begint Pelzer te vertellen. Normaal gesproken maakt ze enkel foto’s van de natuur, maar voor deze expositie heeft ze een ander thema gekozen dat haar erg dierbaar is. “Ik heb mijn gele balletje op de foto gezet. Deze heb ik gekregen tijdens mijn traumatherapie van mijn therapeut om mij tijdens de sessies niet te distantiëren.” Deze bal heeft Pelzer enorm goed geholpen en daarom is het de rode draad in haar foto-expositie.
De rebushalte is een initiatief dat bedacht is door Walter van der Velden. Hij was dan ook de projectleider van Pelzer en is erg trots op het resultaat. “Het samenwerken met Elian was heel leuk. Vooral om haar proces te zien: van fotograferen van natuur, naar foto’s maken die écht iets over haarzelf vertellen. Het is mooi om te zien wat daaruit is ontstaan.”
(Tekst gaat verder onder de video)
Tijdens de opening waren ook de familieleden van Elian aanwezig om haar werk te bewonderen. “Het is heel leuk dat ze in het zonnetje wordt gezet en dat er op een positieve manier aandacht uitgaat naar haar hobby. Dat ze maar een keer in de spotlight mag staan!”, zegt haar zus Nadine met veel trots. Ook vader Marcel ziet het geluk van zijn dochter terug in de foto’s. “Het is grandioos. Ze vraagt ook steeds vaker aan mij: ‘Pap, mag ik een camera of een lens’. Ik vind het heel leuk voor haar dat ze deze hobby heeft.”
Meer kunst door bewoners
Het Zorgpark Voorburg is in totaal tachtig hectare groot en volgens community builder Kristel Tholen kan daar nog veel meer kunst bij. “Kunst is heel erg belangrijk en nu wordt dat alleen nog maar tentoongesteld binnen de muren, maar we zouden net zoals de Rebushalte meer kunst in de openbare ruimte willen hebben.” Dit wil Tholen gaan doen met ‘community art’, oftewel kunst maken samen met de cliënten. “We gaan het park verkennen, zodat we weten waar en met welke mensen we zo’n community art kunnen starten.”
Volgens Tholen heeft het toevoegen van kunst niet alleen invloed op de uitstraling van het park, maar is het ook heel belangrijk voor cliënten. “Je ziet hoe trots Elian is dat haar kunst een podium krijgt en dat voor iedereen zichtbaar is wat zij heeft gemaakt. Vaak zit er achter elk werk ook een verhaal, het maken ervan kan helpen bij het herstel en kunst verbindt. Het zijn alleen maar pluspunten, als je het aan mij vraagt.”
De expositie van Pelzer is nog drie maanden lang te zien.
